با گذشت بیش از سه دهه از ظهور Serverهای Microsoft، Windows Server 2025 به عنوان نسخه های انقلابی معرفی شده است که نیازهای سازمانها در عصر Cloud، هوش مصنوعی (AI) و چالشهای امنیتی پیچیده را هدف قرار می دهد. این نسخه با تمرکز بر سازگاری با محیطهای Hybrid، بهبودهای امنیتی پیشرفته و یکپارچه سازی هوش مصنوعی، بازتعریف جدیدی از مدیریت Infrastructureهای سازمانی ارائه می کند. در این مقاله، به بررسی کلیدی ترین ویژگیهای این Platform می پردازیم.

با گذشت بیش از سه دهه از حضور Windows Server در Ecosystem فنآوری اطلاعات، Microsoft در Windows Server 2025 گامی بلند به سوی تحول زیرساختهای سازمانی برداشته است. این نسخه نه تنها به نیازهای فعلی سازمانها در حوزه های امنیت، یکپارچگی Clouding و Automation پاسخ می دهد، بلکه با بهره گیری از فنآوریهای پیشرفته مانند هوش مصنوعی (AI) و محاسبات Quantum-Ready، چشم اندازی آینده نگرانه را ارائه می کند. در این مقاله، به بررسی کلیدی ترین ویژگیهای این نسخه و تأثیر آن بر سازمانهای مدرن می پردازیم.

در دنیای مدرن IT، سازمانها بطور فزآینده‌ای به راهکارهای چند Multi Cloud و محیطهای ترکیبی متکی هستند. Microsoft Azure Arc یکی از پیشرفته‌ترین فنآوریهایی است که به سازمانها امکان مدیریت و کنترل منابع محاسباتی در هر محیطی را می‌دهد، خواه در Azure، سایر Service‌های Cloud یا حتی مراکز داده داخلی. این فنآوری، مدیریت یکپارچه، امنیت پیشرفته و انعطاف پذیری بی‌نظیری را برای تیم‌های IT فراهم می‌کند. Microsoft Azure Arc یک Platform مدیریت متعدد کلاسیک و متعدد منظوم است که به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا از طریق یک مدل یکپارچه، برنامه‌ها و خدمات خود را در محیطهای داخلی، Kernelهای Cloud و سرتاسر جهان به  راحتی اجراء کنند. این Platform با توجه به نیازهای مدیریتی، امنیتی و توسعه نرم‌افزاری، توسعه یافته است.

مکاتبات امروزه شکل جدیدی به خود گرفته است. دیگر سازمانها برای ارتباط با یکدیگر از سیستمهای مکاتباتی قدیمی چون کبوترهای نامه‌بر، اسبها و پست استفاده نمی‌کنند. امروزه سازمانها از پست الکترونیکی برای فعالیتها و مکاتبات خود استفاده می‌کنند. پست الکترونیکی سریعتر و ارزانتر از دیگر روشهای مکاتباتی پیشین است. در ابتدای ورود پست الکترونیکی سازمانها از فراهم‌کنندگان (Providers) استفاده می‌کردند. این فراهم‌کنندگان بودن که به سازمانها تعدادی اکانت ارائه می‌کردند تا سازمانها از این اکانتها و سیستم ایمیل فراهم‌کنندگان استفاده کنند. فراهم‌کنندگانی مانند Yahoo و G-Mail را می‌توان از بزرگترین آنها نامید. پس از مدتی نیز سازمانها با در اختیار گرفتن نامهای مخصوص خود از فراهم‌کنندگان Host اکانتهای ایمیل خود را دریافت می‌کردند. به‌ گونه‌ای که اکانتها اختصاصی‌تر شده و به نام سازمان ختم می‌شد. اما مسئله اصلی در این میان هزینه، امنیت پیامهای ارسالی و دریافتی و مدیریت کامل بر سیستم ایمیل بود. با توجه به این نیازها سازمانها بر آن شدند که سیستم پست الکترونیکی اختصاصی راه اندازی کنند. مدیران شبکه مسئول معرفی یک سیستم E-Mail پایدار، امن و قابل‌ اطمینان شدند.