یکی از مشکلات مهمی که سازمانها هنگام پیاده سازی زیرساخت Desktop Virtualization و نرم افزار با آن رو به رو هستند استفاده از Graphic در زیرساخت Desktop Virtualization می باشد. بسیاری از نرم افزارها و حتی سیستم عاملی چون Microsoft Windows 10 بسیار به پردازش Graphic نیازمند می باشند. به بیان دیگر در صورتیکه یک راهکار برای شتابدهی به Graphic وجود نداشته باشد، کاربران نمی توانند به درستی به فعالیتهای خود در سازمان بپردازند. در صورتی هم که کاربران نتوانند به درستی به فعالیتهای خود بپردازند، سازمان با مشکل رو به رو خواهد شد. Desktop Virtualization و نرم افزار برای افزایش سرعت و بهره‌وری کارکنان در سازمان پیاده سازی می شود، اما در صورت به وجود آمدن یک پیچیدگی راحتی کار از کاربران گرفته می شود و خطرات ناشی از آن برای سازمان خوب نمی باشد.

 

قدم اول برای ارائه Graphic توسط زیر ساخت مجازی، ارائه VDI (Virtual Desktop Infrastructure) می باشد. زمانی که VDI یا Desktop Virtualization را ارائه می دهیم، در اصل ویندوز یا سیستم عامل کاربران را بر روی سخت افزار سروری ارائه می دهیم که این امر باعث می شود نه تنها سرعت کابران دو چندان شود، بلکه باعث می شود بتوانند از قابلیتهایی که در Server Virtualization داشتیم نیز استفاده کنند. اما زمانی که صحبت از ارائه Graphic می‌کنیم، مطلب آنقدرها هم ساده نیست.

مدل ارائهGraphic در مجازی سازی دسکتاپ

به صورت کلی در پیاده سازی بسترهای مجازی سازی دسکتاپ (VDI) سه مدل ارائه Graphic داریم: 

1- vSGA (Virtual Shared Graphic Accelerator)

2- vDGA (Virtual Direct Graphic Accelerator)

3- vGPU (Virtual Graphic Processing Unit)

 

تکنولوژی Virtualization بسیاری از مشکلات مدیران شبکه سازمان را در Datacenterها برطرف کرد. با ورود Server Virtualization  به Datacenterها هزینه های راه اندازی سرویسها و Serverهای جدید بسیار کاهش یافت. زمان مورد نیاز جهت راه اندازی Serverها برای پیاده سازی سرویسهای جدید بسیار کاهش یافت و از چند روز به یک روز کاهش یافت. از طرف دیگر مدیریت زیرساختهای Virtualization شده، بسیار ساده تر شد و پیچیدگیهای گذشته را نداشت. در این شرایط که مدیران شبکه سازمان با امکانات و ویژگیهای Server Virtualization آشنا شدند به مرور از دیگر انواع Virtualization چون مجازی سازی شبکه و Virtualization Storage در Datacenterها استفاده کرده و Datacenterهای مبتنی بر نرم افزار را بوجود آوردند. با روی کار آمدن Datacenterهای مبتنی بر نرم افزار وابستگی به سخت افزار از بین رفت و انعطاف پذیری Datacenterها به طور چشم گیری افزایش یافت. زمان مورد نیاز برای راه اندازی یک Server که سرویسهای جدید در آن پیاده سازی می شد از یک روز به چند دقیقه کاهش یافت. هزینه های ثانویه به طور چشم گیری از زیرساختهای Virtualization شده بسیار کمتر بوده است. از طرف دیگر مدیریت Datacenterهای مبتنی بر نرم افزار به طور کامل متمرکز شده است.