ITIL: Information Technology Infrastructure Library
مجموعهای از تفکرات و تکنیکها برای مدیریت زیرساختهای فنآوری اطلاعات، پیاده سازی و استفاده از آنهاست. ITIL به عنوان مجموعهای از کتاب انتشار یافته است که هر کتاب سرفصلی از مدیریت فنآوری اطلاعات را پوشش میدهد.
تاریخچه ITIL
تفکر ITIL در دهه ۱۹۸۰، زمانی به وجود آمد که دولت انگلستان متوجه شد که سطح کیفی خدمات IT که در کشورش ارائه میشود کافی و قابل قبول نیست. در آن زمان موسسه CCTA (Central Computer & Telecommunication Agency) که امروزه اتاق بازرگانی دولت انگلستان (OGC) نام دارد، ماموریت یافت تا بستر و چارچوبی ارائه کند، تا به کمک آن دولت انگلستان و بخش خصوصی از منابع IT به صورت بهینه و کارآمد و از نظر مالی معتبر استفاده کنند. اولین نسخه ITIL ،GITIM (Government Information Technology Infrastructure Management) نام گرفت و بدیهی است که با نسخههای جدید ITIL بسیار متفاوت بود، اما از نقطه نظر فکری به نسخههای جدید بسیار نزدیک بود و بر روی پشتیبانی از خدمات و ارائه خدمات تمرکز داشت.
کنترل وب و نرم افزارهایی که در تبادل اطلاعات با اینترنت هستند بسیار اهمیت دارد. در سازمانها و شرکتها، بسیاری از کارمندان و کاربران، مانیتور شدن فعالیتهای اینترنتی را مغایر حریم شخصی و حقوق خود می دانند و از اینکه توسط مدیران رصد شوند، بشدت ناراضی اند. هرچند در این بین و به علت عدم آگاهی کاربران از اصول و مبانی امنیت، اشتباهات زیادی از سوی کاربران رخ می دهد که باعث بروز ریسکهای امنیتی بالایی می شود. در نتیجه وجود مکانیزمهایی که بتواند اپلیکیشنهای اینترنتی را کنترل و محدود نماید بسیار ضروری است. جدا از ریسکهای امنیتی که عدم کنترل اپلیکیشنها ایجاد می کنند، تهدیداتی است که علیه بهره وری و کارایی سازمانها وجود دارد. عدم کنترل پهنای باند سازمانی که توسط اپلیکیشنهای دانلود فیلم، موسیقی و موارد غیر کاری در حال اشغال است می تواند هزینه های زیادی را بر سازمان اعمال کند و بسیاری از کارمندان که در حال انجام وظایف خود هستند را از دسترسی به منابع بازدارد و یا عملکردشان را کند نماید.
Protocol مسیریابی (Open Shortest Path First) OSPF یک Protocol مسیریابی Link State است که می تواند ترافیکهای مربوط به پروتکل IP را مدیریت نماید. OSPF نسخه های مختلفی دارد که در حال حاضر از نسخه ۲ آن بیشتر استفاده می شود. OSPF بر خلاف برخی Protocolها که بصورت انحصاری توسط شرکتها ارائه می شوند یک Protocol کاملا جامع و بدون وابستگی به هیچ برند خاصی است، تقریبا همه Routerهایی که در دنیا وجود دارند از پروتکل OSPF پشتیبانی می کنند. Protocol مسیریابی Open Shortest Path First یا OSPF از الگوریتم Shortest Path First یا SPF که توسط Dijkstra طراحی شده است برای جلوگیری از بوجود آمدن Routing Loop در توپولوژی شبکه ها استفاده می کند و به نوع یک شبکه Loop Free ایجاد می کند. OSPF فرآیند Convergence سریعی دارد و از طرفی قابلیت Incremental Update را نیز با استفاده از Link State Advertisement یا LSA فراهم می کند. OSPF یک پروتکل Classless است و به شما این اجازه را می دهد که برای طراحی یک ساختار سلسله مراتبی شبکه از VLSM و Route Summarization براحتی استفاده کنید.
در شبکه هایی که بوسیله نرم افزارهای کنترل مصرف اینترنت کنترل می گردند، کاربران از روشهای مختلفی نظیر Proxy VPN, Hotspot, و … استفاده می کنند. هر یک از این راهکارها دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند. در این بین راهکار مبتنی بر VPN دارای مزایایی می باشد که در ذیل به چند مورد از آنها اشاره می گردد:
- بوسیله VPN، محاسبات مصرف با بالاترین کیفیت و دقت ممکن انجام می پذیرد. این در حالیست که در برخی روشها نظیر Hotspot و یا Proxy این محاسبات با محدودیتهایی همراه است.
- مدیریت اتصال و اعمال محدودیت به روی کاربران در این روش به مراتب دقیقتر و راحتر از سایر روشها انجام می گیرد. درصورتیکه در بسیاری دیگر از پروتکلها اعمال برخی محدودیتها براحتی امکان پذیر نیست.
- امکان مدیریت کاربران و محدود سازی آنها در دسترسی به منابع شبکه بوسیله VPN با کمترین محدودیت فراهم است. شما می توانید بوسیله VPN اجازه دسترسی به یک VLAN خاص و یا قسمتی از شبکه را به کاربران مشخصی داده و یا از آنها سلب نمائید.
بسیاری از کاربران و نه تمام آنها با مفاهیم امنیت نرمافزار آشنا هستند، اما راههای پایهای بیشتری برای محافظت از کاربر در مقابل حملاتی چون Phishing، باتنتها، تبلیغات ناخواسته و مواردی از این دست وجود دارد. یکی از مؤثرترین آنها سرویسهای DNS است. استفاده از تنها یکی از این خدمات میتواند از خانواده یا کسب و کار شما در مقابل حملات Phishing و سایر نفوذهای ناخواسته حفاظت کند.
نخست، برای افرادی که با DNS آشنایی ندارد، مرور کوتاهی بر آن خواهیم داشت. در واقع، هر زمانی که وبگردی میکنیم، از DNS (سرنام Dynamic Name Server) استفاده میکنیم. هر زمان که کاربر نام سایتی را در مرورگر وارد میکند، DNS درخواستی را برای دریافت IP متناظر با نام آن سایت به سروری ارسال میکند که به همین منظور در شبکه قرار داده شده است. بر همین اساس، مرورگر میتواند وب سرور مربوط به وب سایتی که کاربر میخواهد آن را ببیند پیدا کند و وبسایت را به کاربر نشان دهد (فرآیند تبدیل نام دامنه به IP متناظر با آن را Domain Name Resolution مینامند). بطور کلی، دو نوع اصلی از DNS سرورها وجود دارند؛ Recursive و Authoritative. از این دو نوع، معمولاً از DNS سرورهای Recursive برای شرکتها و سازمانهای کوچک استفاده میشود.