TIA-942 استانداردی است كه توسط انجمن علمی صنعت ارتباطات (TIA) در سال 2005 برای تعیین راهكارهای عملی برای طراحی و ساخت Datacenterها مخصوصا با توجه به سیستمهای كابل كشی و طراحی شبكه، ایجاد شده است. این استاندارد، در دستورالعملهای خود هر دو نوع رسانه فیبر نوری و كابلهای مسی را مد نظر قرار داده است. TIA-942 همچنین مرجعی تعیین كننده برای نیازمندیهای خاص نواحی خصوصی و عمومی Datacenter در مورد برنامه های كاربردی و دستورالعملهای اجرایی می باشد. به طور مثال:

1 -  معماری شبكه

2 - طراحی الكتریكی

3-  ذخیره سازی و تهیه نسخه پشتیبان

4 - افزونگی سیستم

5 - امنیت و كنترل دسترسی به شبكه

6 - مدیریت پایگاه داده

7 - توزیع محتوا

8 - كنترل محیط

9 - حفاظت در برابر اتفاقات فیزیكی (طوفان، زلزله، آتش سوزی و .... )

مزایای اصلی طراحی Datacenter مطابق با استاندارد TIA-942 شامل نامگذاری استاندارد قطعات و تجهیزات، اطمینان از كاركرد بدون اشكال و خرابی، حفاظت قوی در برابر آسیب های طبیعی یا مصنوع بشری و قابلیت اطمینان، توسعه پذیری و مقیاس پذیری برای مدت طولانی است.

اهداف استاندارد TIA-942

 هدف مهم این استاندارد، تهیه نیازمندیها و راهنماییهای لازم برای طراحی و نصب Datacenter و یا Server Room می باشد. این استاندارد مد نظر طراحانی است كه احتیاج به فهم گسترده در مورد طراحی Datacenter شامل طرح ریزی ساختمان، سیستمهای كابل كشی و طراحی شبكه دارند.

مدل Datacenter منطبق بر استاندارد TIA-942

استاندارد TIA-942 چهار ناحیه اصلی را در Datacenter متصور شده است كه عبارتند از:

1- اتاق ورودی

2- اتاق كامپیوتر شامل نواحی:

• ناحیه توزیع اصلی (MDA)
• ناحیه توزیع افقی (HAD)
• ناحیه توزیع دسته بندی شده (ZDA)
• ناحیه توزیع تجهیزات (EDA)

3- اتاق مخابرات

4- اتاق تجهیزات مکانیکی و الکتریکی

Tierهای Datacenter بر اساس استاندارد   TIA-942

Datacenterها با توجه به استاندارد TIA-942 به چهار ‏Tier زیر تقسیم می شود:

Tire 1:

• این Tier یك Tier ساده و بدون تجهیزات پیچیده است.
• این Tier فاقد اجزاء افزونه و تجهیزات محافظ در برابر آتش و تجهیزات خنثی كننده می باشد.
• برای توزیع برق، هوا و ارتباطات شامل مسیرهای اضافی نیست.
• تنها از یك دسترسی دهنده، سرویس دریافت می كنند.
• هر گونه قطع در تجهیزات و مسیرها باعث از كار افتادن كل Datacenter می شود.
• توقف برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده دارد.
• در یك سال تا 40 ساعت Downtime دارد.

Tire 2:

• در این Tier نسبت به Tier1 برای سیستم الكتریكی پشتیبان در نظر گرفته می شود.
• فقط مسیر توزیع برق و سیستمهای تهویه و كابل های ارتباطی منظور می شود.
• تنها از یك فراهم كننده دسترسی سرویس دریافت می شود.
• یك سیستم اطفاء حریق و تجهیزات خنثی كننده در این Tier منظور می گردد.
• توقف برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده دارد (كمتر از Tier 1)
• در یك سال تا 22 ساعت Downtime دارد.

‏Tire 3:

• كلیه تجهیزات شبكه اعم از Routerها و Switchها و ... دارای پشتیبان هستند.
• برای سیستم توزیع برق، تهویه هوا و ارتباطات دو مسیر منظور می گردد (یكی فعال و دیگر به عنوان پشتیبان و در حالت عادی غیر فعال)
• حداكثر از دو فراهم كننده دسترسی, سرویس گرفته می شود.
• سیستم برق، ژنراتورها و UPS همگی دارای پشتیبان هستند.
• سیستم شناسایی و اطفاء حریق و پیش خنثی كننده دارد.
• سیستم ایمنی CCTV دارد.
• تنها برای فعالیت های برنامه ریزی شده متوقف می شود.
• در یك سال تا 1.6 ساعت Downtime دارد.

‏Tire 4:

• كلیه تجهیزات شبكه اعم از Routerها و Switchها و ... دارای پشتیبان هستند.
• برای سیستم توزیع برق تهویه هوا و ارتباطات دو مسیر منظور می گردد (هر دو فعال).
• حداقل از دو فراهم كننده دسترسی، سرویس گرفته می شود.
• سیستم برق، ژنراتورها و UPS همگی دارای پشتیبان هستند.
• سیستم شناسایی و اطفاء حریق و پیش خنثی كننده دارد.
• سیستم ایمنی CCTV دارد.
• تنها برای فعالیت های برنامه ریزی شده متوقف می شود.
• در یك سال تا 0.4 ساعت Downtime دارد.