عبارت Web-Scale IT در رابطه با محاسبات کلاس جهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از آن به ‌عنوان یک روش معماری که برای فراهم کردن امکانات و قابلیت‌های تأمین کننده‌های بزرگ سرویس Cloud در داخل تشکیلات IT  مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز یاد می‌شود.

در حقیقت Web-Scale IT روشی برای طراحی، ساخت و مدیریت زیرساخت دیتاسنترهایی است که قابلیت‌های آنها فراتر از اندازه است و سرعت و چابکی در آنها اهمیت بیشتری دارد. به ‌طور ساده‌ترWeb-Scale IT  یعنی تمام اتفاقاتی که در شرکت‌های بزرگ سرویس کلاود همانند گوگل، آمازون، فیسبوک، نت‌فلیکس و … رخ می‌دهد و به‌ آنها کمک می‌کند تا با استفاده از روش‌ها و معماری‌های جدید به بالاترین سطوح چابکی و مقیاس‌پذیری دست پیدا کنند.

پیش‌بینی می‌شود با شناخت بیشتر مجازی‌سازی سرورها،Web-Scale IT  به‌ عنوان یک روش شیوه معماری تا سال 2017 میلادی در حدود 50 درصد از شرکتهای سراسر جهان مورد استفاده قرار بگیرد. این پیش‌بینی توسط شرکت تحقیقات جهانی گارتنر انجام شده است. جالب اینکه این مقدار در سال 2013 تنها 10 درصد بوده است و چنین جهشی بسیار قابل توجه است. شاید از نظر خیلی‌ها این شیوه معماری، اسرارآمیز باشد. امروزه اکثر شرکتها با فواید و مزیت‌های مجازی‌سازی سرورها آشنا شده‌اند، با این وجود دیتاسنترها همچنان روی سرورها و پلتفرم‌های ذخیره‌سازی پیچیده، غیرقابل انعطاف و گرانقیمت برای پشتیبانی از اپلیکیشن‌های کسب‌ و کار در شرایط بحرانی تکیه دارند.

Web-Scale IT یعنی تمام اتفاقاتی که در شرکت‌های بزرگ سرویس کلاود همانند گوگل، آمازون، فیسبوک، نت‌فلیکس و … رخ می‌دهد و به ‌آنها کمک می‌کند تا با استفاده از روش‌ها و معماری‌های جدید به بالاترین سطوح چابکی و مقیاس‌پذیری دست پیدا کنند.

به‌ عبارت دیگر، این روش آزمایشهای خود را به‌ خوبی پشت سر گذاشته و توانایی‌های آن ثابت شده است، اما در عین حال، استفاده از آن باعث محدود شدن مقیاس‌پذیری، عدم تمایل به تغییر و همچنین جلوگیری از جستجوی توسعه‌های جدید IT توسط شرکتها می‌شود. عجیب نیست که برخی نامهای بزرگ در زمینه محاسبات ابری مانند آمازون، فیسبوک و گوگل مدت‌هاست که استفاده از این پلتفرم‌ها را ممنوع کرده‌اند تا بتوانند زیرساخت‌های مخصوص به‌ خود، مقیاس‌پذیر و مبتنی بر نرم‌افزار را روی سخت‌افزار ارزان قیمت و در عین حال ساده در زمینه اجراء، پیاده‌سازی کنند. برای رسیدن به این نقطه،‌ این شرکتها تغییرات دیگری هم در روند اجرای کارها داده‌اند.

 

فرآیندهای IT و همه عملیات مربوط به آن به‌ طور کامل تغییر کرده تا چابکی مورد نیاز در مدل‌های کسب ‌و کار حاصل شود. این یعنی اجرای شیوه معماری نوین در زمینه خرید، به‌کارگیری و مدیریت IT که از آن به‌عنوان Web-Scale یاد می‌شود. مزیت‌های این روش بیش از حد تصور است. اما همه کسب ‌و کارها قادر به ساخت پلتفرم‌های عظیم مقیاس‌پذیر IT  و فراهم کردن محاسبات و فضای ذخیره‌سازی در لحظه به میلیون‌ها کاربر در سراسر جهان نیستند. برخی از آنها، مانند شرکت‌های کوچکتر منابع مالی و فنی که در شرکت‌های بزرگ Cloud فراهم است را در اختیار ندارند. البته در کنار آن، یک نکته دیگر هم وجود دارد. برخی از آنها حاضر نیستند تا ریسک تخریب محیطIT  خود را بپذیرند. از نظر اینگونه شرکت‌ها باید روش‌هایی بکار گرفته شوند که کارایی خود را به اثبات رسانده باشند و مزیت‌های استفاده از آنها مطابق با نیازها باشد ولی بودجه و منابع فنی به این شرکتها اجازه نمی‌دهد تا دست به تغییرات اساسی و بنیادی بزنند.

بنابراین چه گزینه‌های وجود دارد؟

یکی از راههای موجود برای شرکتهایی که به‌ دنبال وارد کردن Web-Scale IT در دیتاسنتر خود هستند، ایجاد تغییرات در محیط  IT، استفاده از محصولات در مقیاس وب و فنآوری‌هایی هستند که در حال حاضر توسط خیلی از فروشنده‌های سرور و راهکارهای ذخیره‌سازی ارائه می‌شود.

البته در چنین شرایطی، شرکتها نه‌ تنها ناچار به تغییر معماری‌ها و فنآوریهای زیرساخت‌شان هستند، بلکه فرآیند‌های عملیاتی، مجموعه مهارت‌ها و ساختار سازمانی باید تغییر کند.

اگر این کارها به ‌درستی انجام شود،Web-Scale IT ‌‌ به‌ صورت کامل در دسترس خواهد بود هرچند که رسیدن به این نقطه مستلزم ریسک‌پذیری در بالاترین سطح خود است. شرکتهایی که از فنآوری به ‌عنوان قلب کسب ‌و کار خود یا به‌عنوان منبع مزیت رقابتی استفاده می‌کنند، می‌توانند این مدل را اجراء کنند، اما سایرین باید با دقت و احتیاط وارد این مسیر شوند.

 

در کنار روش فوق، راهکارهای پکیج شرکتی بر مبنای ابزار منبع باز و در مقیاس وب هم وجود دارد که با ریسک بسیار پائینی همراه است. یکی از بارزترین نمونه‌های آن اضطرار استفاده از دپارتمان‌های Big Data در داخل شرکتها با استفاده از ابزاری مانند Hadoop وNoSQL  است. این روش به شرکتها اجازه می‌دهد تا به‌صورت گزینشی  Web-Scale  را بکار بگیرند، در حالیکه همچنان از همان زیرساخت قدیمی برای ذخیره Data استفاده می‌شود. خوشبختانه، یک روش دیگر هم وجود دارد که شرکتها با استفاده از آن، نیازی به تغییر و تحول اساسی در محیطهای IT یا یادگیری مهارت‌های جدید ندارند. برخی از شرکتهای ارائه دهنده این خدمات، با قراردادن نیازهای اصلی و پایه‌ای Web-Scale و معماری‌های مرتبط با آن در داخل یک پکیج، راهکارهای به نسبت ساده‌تری را در اختیار مشتریان قرار داده‌اند. زیرساخت Web-Scale موفق شده تا خود را به‌عنوان یک راهکار مؤثر در داخل سیستمها ثابت کند و با سرعت زیاد در حال تبدیل شدن به یک مدل معماری برای سرویس‌های ابری عمومی است. خیلی از شرکتهای بزرگ مانند نت‌فلیکس که در زمینه وب کار می‌کنند، این زیرساخت را در سیستم خود پیاده کرده‌اند.

ایده اصلی شکل‌گیری این فنآوری در سه “S” خلاصه می‌شود:

نخستین S به Scalability یا همان مقیاس‌پذیری مربوط می‌شود، یعنی زیرساختی که به‌ سمت وب گرایش دارد. دومین  S  به Speed یا سرعت مربوط است که از طریق مشارکت بهبود یافته و فرآیندهای چابک حاصل می‌شود. در نهایت سومین S به Stability یا ثبات و پایداری مربوط می‌شود که به‌ عبارتی با ارزش‌ترین جنبه همه تمام مدل تعریف شده است.

مهم نیست چه مشکلاتی پیش بیاید و چه اشتباهاتی صورت گیرد. همیشه باید یک طرح دومی وجود داشته باشد که بتواند کلاینت‌ها را سر پا نگه دارد و حرکت رو به جلوی آنها را فراهم کند.

بسیاری از کسب‌وکارها به ‌طور فزآینده‌ای در تلاش هستند تا از محدودیت‌های موجود فراتر روند و این چیزی است که در سالهای پیش رو به ‌شدت به آن نیاز است. به‌ همین دلیل وجود ثبات و پایداری نقش مهمی را ایفاء می‌کند. یعنی اینکه، مهم نیست چه مشکلاتی پیش بیاید و چه اشتباهاتی صورت گیرد. همیشه باید یک طرح دومی وجود داشته باشد که بتواند کلاینت‌ها را سر پا نگه دارد و حرکت رو به جلوی آنها را فراهم کند. راهکارهای پشتیبان با استفاده از تکنیکهایی مانند حفاظت دائم از اطلاعات به مشتریان این اطمینان را می‌دهد که دیتای آنها به‌صورت لحظه به لحظه در حال بکاپ‌گیری است. همین مسئله در خصوص افزونگی Cloud نیز صدق می‌کند. زمانیکه یک فاجعه و مصیبت رخ دهد، اینگونه فنآوری‌ها هستند که جلوی از دست رفتن داده‌ها را می‌گیرند و سطحی از پیوستگی و دوام را شکل می‌دهند که برای مشتریان آنها می‌تواند فوق‌العاده حیاتی و ارزشمند باشد.